بخشی از متن دانلود فایل word مقاله نقش برنامه های آموزشی و ترویجی در کاربرد آلاینده‌های زیست محیطی در کشت سبزی و صیفی شهرستان شوشتر :
سال انتشار : 1396
تعداد صفحات :24
یکی از مهم‌ترین مخاطره‌های محیط زیست که در سال‌های اخیر چالش‌های فراوانی مانند کاهش باروری زمین‌های کشاورزی و بیابان‌زایی را ایجاد کرده است کاربرد آلاینده‌های شیمیایی در بخش کشاورزی است. این مقاله با هدف قرار دادن این مهم, به ارزیابی نقش برنامه های آموزشی و ترویجی بر کاربرد آلاینده‌های زیست محیطی در کشت سبزی و صیفی شهرستان شوشتر در استان خوزستان پرداخته است. این تحقیق, از لحاظ ماهیت کمی و از لحاظ هدف کاربردی است. روش مورد استفاده در آن پیمایشی و از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری همه سبزی و صیفی‌کاران در سطح شهرستان شوشتر به تعداد 850 نفر بود. حجم نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 150 نفر تعیین شد. به منظور تعیین روایی ابزار تحقیق, از روش نظرسنجی متخصصان و با انجام بررسی مقدماتی با 30 صیفی‌کار و محاسبه ضریب پایایی تتا (=0.8) پایایی آن به‌دست آمد. بنابر نتایج تحقیق میزان کاربرد سموم شیمیایی آفت‌کش که در منطقه مورد نظر کاربرد آن عمومیت دارد شامل دیکلرووس(با میاتگین 9/2 لیتر در هکتار), سوین(با میاتگین 45/3 کیلوگرم در هکتار), دیازینون(با میاتگین 3/2 لیتر در هکتار), استامی پراید (با میاتگین 1کیلوگرم در هکتار) در حد بالا, و کودهای شیمیایی فسفات و نیترات در حد بسیار بالا می‌باشد. افرادی که در برنامه‌های کلاس آموزشی و ترویجی, نمایشگاه‌های ترویجی, دوره‌های آموزشی چندروزه, سمینارهای علمی و مزارع نمایشی شرکت کرده بودند از بعد میزان استفاده از آلاینده‌های شیمیایی اختلاف معنی‌داری در سطح 1% با افرادی که شرکت نکرده بودند, داشتند. تحلیل عاملی مهم‌ترین عامل‌های مؤثر بر کاربرد بیش از حد آلاینده‌های یادشده شامل 4 عامل 1) پایین بودن سطح حیطه شناختی و ضعف دوره‌های آموزشی از ابعاد کمی و کیفی, 2) نبود حمایت‌های دولتی برای بهره‌گیری از روش‌های جایگزین, 3) نبود بازدارنده‌های قانونی و اداری و 4) بازارپسندی محصول و نبود ارزیابی محصول تولیدی می‌باشد.